8. DISPOSITIVOS DE ALMACENAMENTO.
- Discos magnéticos.
- Disco ópticos.
- Discos mágneto-óptico.
- Dispositivos de almacenamento baseado na memoria flash.
- 5 fotos sobre o tema, cada unha co seu título.
- 1 texto con ligazón a unha páxina web que trate do tema.
Discos magnéticos
Os discos magnéticos gardan a información en superficies de natureza magnética. Antes de poder utilizar un disco magnético, este ha de ser preparado para que poida recibir a información; esta operación divide o disco en pistas e sectores nos que se almacenará a información.
O disco flexible, tan utilizado ata a aparición da memoria flash, era o soporte de almacenamento que se utilizaba para transportar información dun ordenador a outro. Os máis utilizados eran os denominados discos de 3 1/2 (nome que cara a referencia ao seu tamaño físico en polgadas), aínda que existían outros como os discos ZIP, con capacidades de 100, 250 ou 750 MB, e os superdiskLS-x, con capacidades de 120 ou 240 MB.
Hoxe en día, ou representante máis importante dous discos magnéticos é ou disco duro, tamén chamado disco fixo, xa que adoita estar dentro do ordenador; non obstante, isto xa non é certo de todo, posto que son frecuentes tamén vos discos extraíbles e vos discos duros externos.
Os discos duros están formados por un conxunto de discos amoreados cun eixe común; entre eles están situadas ás cabezas de lectura-escrita de maneira que poidan ler e escribir nas dúas caras do disco.
Ao igual que vos discos flexíbles, a información almacénase en cada unha dás superficies magnéticas dun disco; ou número de discos e a composición do material magnético determinan a capacidade do disco duro, que, día a día aumenta vertixinosamente, sendo habitual falar de discos duros de 200, 400 ou 500 GB, e mesmo de 1 TB.
Dependendo dá tecnoloxía utilizada para a transferencia de datos, vos discos duros poden ser de varios tipos; na actualidade, vos máis utilizados son discos IDE; esta tecnoloxía permite conectar ata catro discos con capacidades de Gb. Dentro déasche tipo hai que falar de subtipos que se diferencian, sobre todo, na velocidade de transferencia de datos: ATA, Ultra-ATA, Ultra DMA, Ultra DMA-66...; ou último en aparecer foi ou Serial-ATA.
Discos ópticos
A aparición dous discos ópticos (CD ROM e DVD), provocou unha revolución nos sistemas de almacenamento, grazas á enorme cantidade de información, de moi distinta natureza, que poden almacenar cun custo relativamente baixo. Todos estes discos utilizan tecnoloxía óptica (láser).
CD_ROM.
O CD-ROM, contén información que só pode ser lida, polo que se utiliza para almacenar información que non teña que ser modificada.
A información dun CD-ROM está almacenada nunha soa cara, seguindo unha pista única en forma de espiral que comeza no centro do disco e remata no bordo exterior; esta pista está dividida en sectores.
Como é lóxico para que o ordenador poda ler a infomración, debe dispoñer dunha unidade lectora de CD-ROM.
Cd grabables e discos regrabables
As gravadoras de CD-ROM permiten gravar, en discos virxes, a información desexada de forma permanente e non poderá ser modificada. Aos discos grabables denomínaselles tecnicamente, discos WORM e identifícaselles mediante as siglas CD R. Os discosregrabables son denominados CD RW.
DVD-ROM
Os discos DVD son, fisicamente, semellantes ás CD-ROMS, pero a súa capacidade é moito maior (ata 17 GB). Esta capacidade conséguena aumentando a densidade de escritura, aprobechando as caras do disco e almacenando, en cada cara, información en varias capas superpostas.
O láser é distinto ao das CD-ROMS.
DVD grabables e regrabables
Tantos os discos como as unidades lectoras de DVD evolucionaron ata ofrecer a posibilidade de gravar e regravar información neles. Sen embarogo, hai varios formatos no mercado que non chegaron a unificarse, e que non son compatibles entre se.
-DVD-R: discos que permiten unha soa gravación; poden ser dunha capa (4,7 GB) ou de dobre capa (8,5 GB)
-DVD-RW: discos que permiten ser gravado varias veces; tamén poden ser de capa simple ou de capa dobre.
-DVD+R: discos dun só uso, similar aos DVD-R, pero,
É un formato de disco óptico de nova xeración de 12 cm de diámetro (igual que o CD e o DVD) para vídeo de gran definición e almacenamento de datos de alta densidade. A súa capacidade de almacenamento chega a 25 GB por capa.
O disco Blu-ray fai uso dun raio láser de cor azul, a diferenza do láser vermello utilizado en lectores de DVD. Permite almacenar substancialmente máis información que o DVD nun disco das mesmas dimensións e aspecto externo.
Unha capa de disco Blu-ray pode conter ao redor de 25 GB ou preto de 6 horas de vídeo de alta definición máis audio; tamén está no mercado o disco de dobre capa, que pode conter aproximadamente 50 GB. A velocidade de transferencia de datos é de 36 Mbit/S (54 Mbps para BD-ROM), pero xa están en desenvolvemento prototipos a velocidade de transferencia 2x (o dobre, 72 Mbit por segundo).
Discos magnéto-ópticos
Dispositivos de almacenamento baseados en memoria FLASH
As memorias flash popularizáronse e o seu uso xeneralizouse ata o punto de que cada vez son máis os dispositivos de almacenamento que utilizan esta tecnoloxía.
As características máis sobresaíntes destes dispositivos son o seu reducido tamaño e a non necesidade dunha pila ou batería que subministre enerxía á memoria para manter a gravación.
Os discos magnéticos gardan a información en superficies de natureza magnética. Antes de poder utilizar un disco magnético, este ha de ser preparado para que poida recibir a información; esta operación divide o disco en pistas e sectores nos que se almacenará a información.
O disco flexible, tan utilizado ata a aparición da memoria flash, era o soporte de almacenamento que se utilizaba para transportar información dun ordenador a outro. Os máis utilizados eran os denominados discos de 3 1/2 (nome que cara a referencia ao seu tamaño físico en polgadas), aínda que existían outros como os discos ZIP, con capacidades de 100, 250 ou 750 MB, e os superdiskLS-x, con capacidades de 120 ou 240 MB.
Hoxe en día, ou representante máis importante dous discos magnéticos é ou disco duro, tamén chamado disco fixo, xa que adoita estar dentro do ordenador; non obstante, isto xa non é certo de todo, posto que son frecuentes tamén vos discos extraíbles e vos discos duros externos.
Os discos duros están formados por un conxunto de discos amoreados cun eixe común; entre eles están situadas ás cabezas de lectura-escrita de maneira que poidan ler e escribir nas dúas caras do disco.
Ao igual que vos discos flexíbles, a información almacénase en cada unha dás superficies magnéticas dun disco; ou número de discos e a composición do material magnético determinan a capacidade do disco duro, que, día a día aumenta vertixinosamente, sendo habitual falar de discos duros de 200, 400 ou 500 GB, e mesmo de 1 TB.
Dependendo dá tecnoloxía utilizada para a transferencia de datos, vos discos duros poden ser de varios tipos; na actualidade, vos máis utilizados son discos IDE; esta tecnoloxía permite conectar ata catro discos con capacidades de Gb. Dentro déasche tipo hai que falar de subtipos que se diferencian, sobre todo, na velocidade de transferencia de datos: ATA, Ultra-ATA, Ultra DMA, Ultra DMA-66...; ou último en aparecer foi ou Serial-ATA.
 |
| Disco duro |
A aparición dous discos ópticos (CD ROM e DVD), provocou unha revolución nos sistemas de almacenamento, grazas á enorme cantidade de información, de moi distinta natureza, que poden almacenar cun custo relativamente baixo. Todos estes discos utilizan tecnoloxía óptica (láser).
CD_ROM.
O CD-ROM, contén información que só pode ser lida, polo que se utiliza para almacenar información que non teña que ser modificada.
A información dun CD-ROM está almacenada nunha soa cara, seguindo unha pista única en forma de espiral que comeza no centro do disco e remata no bordo exterior; esta pista está dividida en sectores.
Como é lóxico para que o ordenador poda ler a infomración, debe dispoñer dunha unidade lectora de CD-ROM.
Cd grabables e discos regrabables
As gravadoras de CD-ROM permiten gravar, en discos virxes, a información desexada de forma permanente e non poderá ser modificada. Aos discos grabables denomínaselles tecnicamente, discos WORM e identifícaselles mediante as siglas CD R. Os discosregrabables son denominados CD RW.
DVD-ROM
Os discos DVD son, fisicamente, semellantes ás CD-ROMS, pero a súa capacidade é moito maior (ata 17 GB). Esta capacidade conséguena aumentando a densidade de escritura, aprobechando as caras do disco e almacenando, en cada cara, información en varias capas superpostas.
O láser é distinto ao das CD-ROMS.
DVD grabables e regrabables
Tantos os discos como as unidades lectoras de DVD evolucionaron ata ofrecer a posibilidade de gravar e regravar información neles. Sen embarogo, hai varios formatos no mercado que non chegaron a unificarse, e que non son compatibles entre se.
-DVD-R: discos que permiten unha soa gravación; poden ser dunha capa (4,7 GB) ou de dobre capa (8,5 GB)
-DVD-RW: discos que permiten ser gravado varias veces; tamén poden ser de capa simple ou de capa dobre.
-DVD+R: discos dun só uso, similar aos DVD-R, pero,
segundo os seus creadores, con máis compatibilidade respecto a DVD-ROM e DVD-vídeo convencionais.
-DVD+RW: discos regrabables similares aos DVD-RW, pero coa compatibilidade dos DVD+R; ao igual que todos os anteriores, poden ser de capa simple (4,7 GB) ou de dobre capa (8,5 GB).
 |
| discos ópticos BLU- RAY DISC |
 |
| disco blu-ray |
O disco Blu-ray fai uso dun raio láser de cor azul, a diferenza do láser vermello utilizado en lectores de DVD. Permite almacenar substancialmente máis información que o DVD nun disco das mesmas dimensións e aspecto externo.
Unha capa de disco Blu-ray pode conter ao redor de 25 GB ou preto de 6 horas de vídeo de alta definición máis audio; tamén está no mercado o disco de dobre capa, que pode conter aproximadamente 50 GB. A velocidade de transferencia de datos é de 36 Mbit/S (54 Mbps para BD-ROM), pero xa están en desenvolvemento prototipos a velocidade de transferencia 2x (o dobre, 72 Mbit por segundo).
Discos magnéto-ópticos
Empregan unha tecnoloxía mixta: magnética e óptica. A súa granvantaxe é que permiten almacenar unha gran cantidade de información mediante a técnica óptica ,pero, ademais, vos datos poden ser modificados e borrado grazas á tecnoloxía magnética.
A superficie dun disco magneto-óptico esta constituída por unhaaliaxe de metal cristalino sobre unha superficie de aluminio; ambas as dúas ás dúas están situadas entre dúas capas de plástico que ásprotexen.
A lectura de información realízase do mesmo modo que nun disco óptico.
A superficie dun disco magneto-óptico esta constituída por unhaaliaxe de metal cristalino sobre unha superficie de aluminio; ambas as dúas ás dúas están situadas entre dúas capas de plástico que ásprotexen.
A lectura de información realízase do mesmo modo que nun disco óptico.
 |
| disco magneto-óptico |
As memorias flash popularizáronse e o seu uso xeneralizouse ata o punto de que cada vez son máis os dispositivos de almacenamento que utilizan esta tecnoloxía.
As características máis sobresaíntes destes dispositivos son o seu reducido tamaño e a non necesidade dunha pila ou batería que subministre enerxía á memoria para manter a gravación.
Funcionamento da memoria flash
Como calquera outra memoria, a memoria flash está constituída por celas nas que se garda a información que se quere almacenar. Cada cela é como un transistor convencional, pero cunha porta adicional que é a encargada da carga de información. A memoria flash non é unha memoria RAM, posto que nese caso necesitaría enerxía de forma permanente para non perder os datos.
Ligazón a páxina de Dispositivos de almacenamento
 |
| tarxeta de memoria micro SD |
No hay comentarios:
Publicar un comentario