SAMAÍN

A antiga festividade céltica do samaín foi habitualmente descrita como unhacos espíritos dos defuntos que, especialmente nas datas do 31 de outubro ou 1 de novembro, terían autorización para camiñar entre os vivos. Abríanse ás portas entre este mundo e ou máis aló, dándolle á xente a posibilidade de reunirse cos seus antepasados mortos comuñón

CARACTERÍSTICAS: 

A festa do samaín, a máis importante do período precristián, marcaba para os celtas o comezo dun novo ano. Nesa data prendíanse lumes sagrados fretando pólas de capudre e teixo. Con esta cacharela inicial alimentábanse ás lareiras de todas ás casas.

Polo samaín era costume baleirar nabos de gran tamaño -posteriormente cabazas- para pórlles dentro candeas. Varios séculos despois esta tradición -que se mantén aínda en Galiza, destacándose Cedeira- ten continuidade nas festas de Halloween (adaptación do samaín na cultura estadounidense, sendo máis semellante a un entroido), que poderían ter sidas exportadas aos Estados Unidos de América polos irlandeses no século XIX e comezos do XX.